Polski rynek ubezpieczeń 65 lat temu przystąpił do Systemu Zielonej Karty. Umożliwiło to polskim kierowcom poruszanie się po drogach innych państw systemu bez konieczności nabywania lokalnych ubezpieczeń OC. Zapewniło też poszkodowanym w wypadkach drogowych uzyskanie odszkodowania z tytułu szkód spowodowanych przez kierowców pojazdów zarejestrowanych za granicą.
System Zielonej Karty powstał w 1953 r. na mocy rekomendacji genewskiej ONZ z 1949 r. Opiera się na dwustronnych umowach, uznających Zieloną Kartę za dowód ubezpieczenia OC zgodnego z prawem kraju wjazdowego. Umowy uznawane są przez rządy państw członkowskich. System zapewnia odszkodowania poszkodowanym w wypadkach spowodowanych przez pojazdy zarejestrowane za granicą. Zwalnia też zmotoryzowanych z konieczności nabywania komunikacyjnego OC na granicy każdego z odwiedzanych krajów.
„Do Systemu Zielonej Karty należą prawie wszystkie europejskie rynki ubezpieczeniowe oraz kilka rynków azjatyckich i basenu Morza Śródziemnego. Warunkiem członkostwa jest istnienie w danym państwie obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC oraz ustanowienie Biura Narodowego” – wyjaśnia Mariusz Wichtowski, prezes Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
System zrzesza 46 biur narodowych. W jego ramach działa porozumienie wielostronne, dzięki któremu pojazdy zarejestrowane w państwach sygnatariuszach mogą przekraczać ich granice bez Zielonej Karty, z samym OC. Do porozumienia należy 34 członków systemu, w tym PBUK.
Polska przystąpiła do systemu w 1958 r. Wprowadziła też obowiązek posiadania ubezpieczenia komunikacyjnego OC.
„Przystąpienie Polski do Systemu Zielonej Karty, w czasach żelaznej kurtyny, pociągnęło za sobą akcesję innych krajów bloku wschodniego. Nasze drogi stały się wspólnym szlakiem handlowym i turystycznym. Odrębne systemy gospodarcze zbliżyły się do siebie. Dziś współtworzymy wspólną architekturę wzajemnych gwarancji na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń drogowych” – powiedziała Sandra Schwarz, prezydent Rady Biur Systemu Zielonej Karty.
Pierwszym przedstawicielem polskiego rynku w systemie zostało PZU. Jego funkcję po roku przejęła Warta. Pełniła ją do lat 90. W 1991 r. w strukturach Warty powołano Polskie Biuro Zielonej Karty. Dopiero w 1996 r. utworzono odrębną organizację – Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych, a w 2004 r. zmieniono nazwę na Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
„W historii Biura okresem najtrudniejszym były lata 90. Rynek ubezpieczeniowy w Polsce intensywnie się rozwijał. Wydłużała się też lista zadań PBUK, ponieważ rosła liczba zdarzeń transgranicznych i pojawiały się upadłości zakładów ubezpieczeń, czego konsekwencje ponosiło także Biuro. Zdolność PBUK do utrzymania stabilności było i nadal jest fundamentem jego profesjonalizmu” – powiedział Jerzy Lenard, członek Rady Biura.
Dziś PBUK pełni kilka funkcji. Jest Biurem Narodowym reprezentującym Polskę w systemie. Jest też organem odszkodowawczym, który rozpatruje roszczenia związane z ruchem pojazdów zarejestrowanych na terytorium EOG, jeżeli wypadek wydarzył się na terenie jednego z państw członkowskich, ale innego niż miejsce zamieszkania poszkodowanego, lub wydarzył się na terenie państwa trzeciego należącego do systemu.
„PBUK odgrywa kluczową rolę dla zmotoryzowanych poruszających się drogami Europy, a także dla poszkodowanych w wypadkach, do których dochodzi z ich udziałem. Zapewnia stabilność finansową naszego uczestnictwa w tym złożonym systemie. Dzięki PBUK możemy swobodnie poruszać się po wszystkich drogach naszego kontynentu bez barier i ograniczeń” – powiedziała Katarzyna Przewalska, dyrektor Departamentu Rynku Finansowego Ministerstwa Finansów.
PBUK jest także Centrum Informacji. Gromadzi i udostępnia dane o korespondentach zagranicznych zakładów ubezpieczeń w Polsce oraz reprezentantach ds. roszczeń ustanowionych przez zakłady ubezpieczeń w kraju i za granicą. Udziela również informacji w zakresie pokrycia ubezpieczeniowego sprawców kolizji i wypadków drogowych. Określa też zasady i tryb dystrybucji ubezpieczeń granicznych, ustala ich wzory oraz je ewidencjonuje.
Źródło informacji: Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
